hercule en juno op stap: 2 mei 2022 Biarritz camping

Ik was gisterenavond al wat moe toen ik mijn blog schreef. Misschien door het wat later in bed liggen, of door de inspanning om Duits en Engels te spreken, of door de twee glazen rosé die ik bij de buren had gedronken. Ik was nog vergeten vertellen dat we in Bidart een Duitse fietser hadden ontmoet. We dachten dat hij onderweg was naar Compostela, maar, nee hoor, hij was onderweg naar Barcelona!

De nacht was prima. Goed geslapen in de tent. Pierrick is al een tijdje wakker. Hij vindt 6hr30 een prima uur om op te staan. Ik probeer nog “10 minuutjes “ te krijgen, maar lukt niet echt. Dus begin ik de slaapzakken en matjes op te rollen, terwijl Pierrick al zo veel mogelijk haringen van de tent los maakt. Terwijl we alles aan het inpakken zijn, komt Richard nog eens goeiedag zeggen. Hij biedt ons nog een koffie en ontbijt aan. Zo’n vriendelijke man. We bedanken hem voor het aanbod, voor de fijne, lekkere avond gisteren en gaan op stap.

We hebben slechte herinneringen aan negen jaar geleden omdat we toen gesukkeld hebben in Bayonne om een brug over te geraken en met wegen waar we op zaten maar niet op mochten. We volgen Google Maps en komen vrij snel op een ongelofelijk drukke baan terecht. Het is 8hr - 8hr30. Iedereen is op weg naar zijn werk. Dus beslis ik om een andere weg te nemen die wat rustiger lijkt. We doen een stop voor een ontbijt. We gaan verder met Google Maps als gids. En we hebben het weer voor. Hij stuurt ons een drukke route departementale op, maar waar geen voetgangers toegelaten zijn. We verlaten de weg en proberen via een andere weg aan de oever van de rivier Adour te komen om zo een brug te vinden waar we over kunnen. We komen voorbij een mooi, oud huis, maar ik probeer mijn aandacht op de telefoon / weg te houden om niet verloren te lopen. Plots probeert de dame van het huis mijn aandacht te trekken en doet me teken dat ik terug moet komen. Pierrick en ik gaan even tot bij haar, tot aan het hek. Ze is het hek al aan het opendoen. We moeten verder meekomen. Ze vertelt ons dat hun huis een oude watermolen was, waarschijnlijk van 1200, en dat de vroegere pelgrims zich daar kwamen wassen en verfrissen omdat een tak van de rivier Adour langs de molen loopt. Ze toont een steen in de vorm van de zon, die zou wijzen op de pelgrimsoorsprong. Ze is zo enthousiast. Ze spreekt Frans en Spaans door elkaar. Haar schoonvader was tijdens de Spaanse burgeroorlog naar Anglet gevlucht. Haar man was daar opgegroeid. Zelf was ze van Leon. Wat een gedreven dame. Wij, moderne pelgrims, moesten dit gezien hebben. Het moest zo zijn dat we zouden verloren lopen om dit te kunnen meemaken. Daarna trekken we verder. Naar de oever van de Adour. We geraken de rivier over via de rode brug. Vanaf dan kunnen we ons parcours verder zetten via Bocau naar Tarnos. Rond 12hr15 houden we een stop om iets te eten en om de telefoon en ons fietslichtje op te laden. We stoppen bij Super Burger in Tarnos. Het eten smaakt. Er zijn veel stekkers aan de tafel zodat de telefoon en het licht wat kunnen opladen.

Daarna gaan we weer op stap, via Ondres, Labenne, richting St Vincent de Tyrosse. We passeren een zadelmakerij, een garage die oldtimers herstelt. Er ligt een dood everzwijn langs de weg. Wat een stank. We hadden gedacht om wild te kamperen maar onderweg vind ik via internet toch een camping in de buurt, in Angresse. We gaan naar de camping Houn de l’Or . We komen er rond 17hr10 aan. Ze zijn open sinds gisteren. Het is een kleine camping, een aire naturelle. Kampeerplaatsen tussen grote bomen. Vlakbij kippen, kraaiende hanen, geiten, een hond, vogeltjes. Een specht in een boom. Ruziënde paarden. We zijn toch wel wat moe. We hebben 36 km gestapt vandaag. De eigenares van de camping komt kennismaken en de inschrijving doen. Ze vertelt ons dat er een fietsparcours is, de Vélodyssée, die de hele kust volgt, bijna tot aan Bordeaux, en ook heel fijn om te wandelen is. Ze brengt ons kaarten van de streek en de Vélodyssée en adressen van campings langs het parcours. Pierrick en ik bekijken samen de kaart. Waarschijnlijk zal het traject wat langer zijn dan onze rechte lijn naar Tilques. Maar het zal wel aangenaam wandelen zijn. We zitten momenteel goed op schema, dus beslissen we om morgen richting de Vélodyssée te gaan en die te volgen voor een 130 km.

Tijd om te gaan slapen.

Stevig gestapt, boeiende ontmoeting met Maria van de watermolen waar de pelgrims zich 800 jaar geleden gingen wassen.

Morgen naar de Vélodyssée.