30 april 2022 Pasai Donibane herberg - Honderrabia hotel

 De nacht. We lagen toch met veel op een kleine ruimte in een niet goed geventileerd gebouw. Op zo’n moment kan je best niet te veel aan corona  denken en gewoon diep in je slaapzak kruipen. Er waren de havengeluiden ‘s avonds, maar die vind ik wel fijn. Dan komen de herinneringen van mijn werk op de boot, 25 jaar geleden, weer boven. Er waren de klassieke snurkers. Ik heb nog geen enkele herberg geweten zonder snurkers. Het zou boeiend zijn om eens slaaponderzoeken te plannen bij alle passerende pelgrims in een herberg. Ik ben benieuwd wat er zou uitkomen. In deze herberg schoot het licht op de trap ook telkens aan, als iemand ‘s nachts naar toilet ging. Dat zijn er ook meer dan ik dacht. Cleo, ik heb veel aan jou gedacht. Jij hebt al jaren onderbroken nachten door je kindjes. Veel respect voor jou en je tomeloze energie, ondanks die gebroken nachten.

Alberto had ons verwittigd. Om 6hr45 zou het licht aangaan en om 8hr moest iedereen buiten zijn. Ik ben blij als het 6hr45 is en Alberto ons verwelkomt met een opgewekte “buenos días”. Het licht gaat aan. We kunnen opstaan en lawaai maken. Die rugzakken of onze zakken inpakken in stilte, dat lukt niet. Iedereen heeft vanalles in kleinere plastieken zakken zitten (voor het geval het fel regent). En dat ritselt, dat knispert, als je de ene zak in de andere zak steekt. Iedereen begint in te pakken. Een paar krijgen hun ogen niet open en blijven wat langer in bed liggen. Aan het klooster is niets om te ontbijten en we hebben geen zin om eerst nog eens naar het dorp af te dalen. Dus vertrekken we rond 7hr30, richting Lezo en Irun en Hondarribia.

Vandaag doen we een korte etappe, 15 km. We hebben een hotel geboekt in Hondarribia, El Emperador. Het is onze laatste dag in Spanje. Dat mag gevierd worden. We vertrekken vroeg en gelukkig vinden we in het volgende dorp een koffiebar / bakkerij waar we kunnen ontbijten. We nemen onze tijd. Genieten van de cafe con leche, koffiekoeken, toast met confituur. We babbelen wat met de eigenares over onze tocht, over onze honden, over haar hond die 17 jaar oud is en versleten is en niet meer ziet en overal tegen aan loopt. We lopen verder langs een kleinere baan en daarna een vrij drukke baan, op advies van Google Maps. Gelukkig is er een alternatieve route langs de buitenwijken van Irun, met voetpaden ( die gaan we binnenkort weer missen als we in Frankrijk zijn - de Spanjaarden zijn kampioen in voetpaden aanleggen). Op die manier komen we rond 11hr aan bij de wasserij in Hondarribia. We willen eerst onze kleren nog wassen voor we naar het hotel gaan. We doen nog wat inkopen in de supermarkt. Rond 12hr30 trekken we naar het centrum van Hondarribia. Een mooie oude stadskern, met prachtige, smalle straatjes, authentieke huizen. We gaan naar het toerisme bureau om informatie te vragen over de veerboot naar Hendaye. Blijkt dat ons hotel net tegenover het toerisme bureau ligt. Dus gaan we horen of we eventueel al kunnen inchecken. Het is geen probleem. De kamer is vrij. Het hotel is een indrukwekkend gebouw, een oud kasteel. We nemen een douche, doen propere kleren aan en gaan op stap in de stad. Vandaag zijn we toerist. We slenteren wat rond en komen uit in de wandelstraat waar vele restaurants zijn. Er is een tafel vrij op één van de terrassen. We hebben tijd vandaag. We mogen wat meer eten dan anders, want we moeten niet meer stappen vandaag. Dus wordt het aperitief, voorgerecht en hoofdgerecht. We blijven trouw aan de lokale keuken: ansjovis, inktvis, kabeljauw. Allemaal heerlijk. Daarna nog een ijsje bij de heladeria. Een wandeling op de dijk, op zoek naar de plek waar de veerboot aanlegt. Wat slenteren door het centrum . We voelen ons vandaag toerist, geen pelgrim. 

Een beetje groggy van het eten en de aperitief, keren we terug naar het hotel. Pierrick doet een siësta. Ik lees mijn mails. Rond 20hr gaan we beneden in het hotel nog een slaatje eten. En dan in bed. Fijn gevoel om eens zonder 5 of 10 of meer anderen in de zelfde kamer te liggen.

Morgen nemen we de boot naar Hendaye. Dan begint deel 2 van het avontuur-deel Frankrijk.

De camino del Norte is voor ons: stijgen en dalen, heerlijke koffie, goede voetpaden, lekker ruikende eucalyptusbomen, veel vijgenbomen en citroenbomen en clementinebomen, blaffende honden aan een ketting, niet blaffende loslopende honden,…..

De laatste keer zicht op de bergen 

De wandelstraat met vele restaurants 

Frankrijk ligt aan de overkant 

De mooie, oude stadskern 

El Emperador

Het hotel 

Mooie vergaderzaal, met wandtapijten van PP Rubens, over het leven van Achilles 

Hendaye aan de overkant