17 april 2022 camping Deva - in de natuur , tussen de A8 en de N632

 De nacht op de camping was prima.

De dames naast ons genoten van hun meidenavond. De jongens waren naar de voetbal?

Tijdens de nacht hoorde je af en toe nog mensen hun levensverhalen tegen elkaar vertellen. Blijkbaar is 3 uur ‘s nachts een goed uur om je hart eens te luchten.

Om 7 hr zijn wij, en de Spaanse buurmeisjes, wakker en klaar om alles in te pakken.

Om 8hr staan we aan de deur van de bar / restaurant voor het ontbijt. Deur(en) gesloten!? Wat een verrassing voor zo’n grote camping + officiële Compostela stop plaats + herberg.

Dus vertrekken we zonder ontbijt.

Op Google Maps heb ik Villaviciosa ingegeven. Het eerste stuk is door een bosweg. Stevig. Daarna doen we verder op onze favoriete N632. We doen momenteel liever de gewone wegen om onze voeten wat te laten herstellen. De route nationale stijgt en daalt veel minder heftig. De N632 kronkelt wel heel fel. Er hangt mist, dauw in de lucht. Pierrick heeft een rood lichtje vooraan op zijn pet gezet. Hij zwaait met zijn geel fluovestje naar elke aankomende auto.

Het duurt tot 10hr45 eer we iets vinden om te ontbijten. In Arroes (waar we met de honden hadden geslapen naast een verlaten huis) vinden we bar / restaurant Sampedro. Tijd voor onze dagelijkse 2 ochtendtassen café con leche en een paar broodjes. Het was tijd dat we iets konden eten. Heel vriendelijke man achter de bar. Hij begroet iedereen met zijn voornaam. Het is er druk. Veel mensen komen snel binnen om een koffie of iets straffer te drinken en zijn dan weer weg. 

Daarna stappen we verder, nog een stukje via de N632 en daarna de AS256 die ons via het noorden in Villaviciosa laat aankomen. Het landschap wordt meer open. Prachtige bruine koeien met mooie bleke ogen. In een wei twee koeien met hun pas geboren kalfjes. De navelstreng hangt er nog aan. Een hooiberg  á l’ancienne. 

Rond 14hr15 komen we aan bij restaurant RICE, waar wij en de honden negen jaar geleden zo verwend geweest zijn. Jammer genoeg, en wat te verwachten, is het volledig volgeboekt. Dus zetten we ons op het terras van het restaurant Montserrat er net tegenover. We bestellen de klassieke twee cola’s (voor Pierrick) en een grote fles water (voor mij). De cola’s in Spanje zijn flesjes van maar 19 cl. Is rap op. Ik bestel een filet de merluza. Doet me altijd aan moeke denken. Pierrick een stuk vlees. Pierrick krijgt de frietjes. Ik krijg de schep mayonaise. Het smaakt. Na 23 kilometers al gewandeld te hebben. Daarna nog een koffie en rond 15hr15 terug op stap.

Via de N632 lopen we de stad uit. Villaviciosa ligt aan de uitgebreide riviermonding van de ría de Villaviciosa. Hier zie je de gevolgen van de klimaatopwarming. Het effect van de stijging van de zeespiegel met 10 cm zorgt ervoor dat enorme weilanden overstroomd worden bij vloed. Alles gaat kapot. Alle bomen dood. Mensen zijn hun weilanden, hun huizen kwijt.

We lopen langs een knappe site El Gaitero, een cider en champagne huis. Blijkbaar wordt er veel cider gemaakt in deze streek. In Aviles en Gijon hadden we al veel ciderbars gezien. Onze Spaanse buurmeisjes gisteren waren ook in de cider gevlogen, zagen we ‘s morgens aan de “kadavers “ (zoals de Fransen zo mooi lege flessen benoemen) naast de vuilbak.

We wandelen verder langs de N632. De mist is opgetrokken. De zon schijnt volop.

Rond 17hr zijn onze voeten moe. Als je een plekje gras zoekt om je tent te zetten, vind je het nooit. Heb je er geen nodig, dan zie je ze overal.

Rond 17hr15 vraag ik aan een huis of we de tent in een doodlopend stuk naast haar huis mogen zetten. Het is prima voor haar. Het lijkt een grasweg maar is eigenlijk een overwoekerd stuk weg naast de autostrade. We zetten de tent op , vastgebonden aan de twee karren. Er liggen wat bamboestokken vlakbij. Die gebruiken we om de tent mee te fixeren. Het gaat gelukkig niet te hard waaien deze nacht. En hopelijk ook niet regenen.

We genieten nog wat van de avondzon. Ik verzorg onze voeten. Pierrick zijn kleine teen is beter, dankzij de sandalen. Maar nu heeft hij  blijnen op zijn beide voetzolen. Door de sandalen? Bij mij blijft mijn kleine teen 1 grote blaar zijn. Komt wel goed. Nog een zuurtje (van Inge, ze kent mijn goestingskes) als avondeten, tandenpoetsen, ons wat verfrissen met vochtige doekjes, de Whatsapp berichten doorlezen en beantwoorden.

21 hr: bedtijd. We gaan goed slapen.

Morgen richting Colunga en Ribadesella.

De start

De hooiberg 

Bar restaurant Sampedro in Arroes

Cider en champagne huis El Gaitero

Dode bomen, weilanden, verlaten huizen 

Tussen de A8 en de N-632a

Op de blauwe bol staat onze tent