Hercule* en Juno* en Vili op stap: 28 april 2022 Deba herberg

Wat een nacht. Gisteren hadden we al heel de avond constant een geluid gehoord zoals het alarm van een auto dat afgaat. Tijdens de nacht bleef dit gewoon duren. Tot ik besefte dat dit het geluidssignaal was van het voetgangerslicht voor de herberg. De hele nacht ging dit met een vaste regelmaat af. ‘s Morgens bleek dat bijna iedereen er last van had gehad behalve het Duitse meisje. Zij had niets gehoord. ‘s Avonds waren ook precies alle restaurants uit de buurt hun glas in de glasbak komen gooien en waren ze de glasbak ook komen leegmaken. Voor de rest een hele fijne, mooie herberg.

We staan allemaal op rond 7hr, maken onze spullen klaar. Rond 7hr45 vertrekken we. We doen een stop in het centrum bij restaurant Atozte voor een ontbijt. Daarna trekken we naar de lift van Deba. We herinnerden ons nog van negen jaar geleden, dat we toen met een lift in het dorpscentrum waren terechtgekomen. Het was een ervaring voor de honden. Een scholier, die ook op weg is naar de lift, toont ons de weg. We stonden eerst aan een foute lift. Die naar privé woningen ging. We nemen de lift. We zijn tevreden. Er zijn al wat hoogtemeters gewonnen, denken we. Maar dan moet alles nog beginnen. Deba is een dorp dat aan zee ligt, maar ook tegen een heuvel ligt. We weten dat we zullen moeten stijgen vandaag, maar wat komt, hadden we niet verwacht. De eerste kilometer is gewoon doodgaan. Als Geraardsbergen zijn muur heeft, dan heeft Deba de zijne ook. Er is een bocht rond het college waar we denken dat we gewoon niet vooruit zullen geraken. Ik denk dat we wel 200 meter gestegen zijn op 1 kilometer. De volgende kilometers zijn nog steeds stevig, maar is overleven. Het blijft maar stijgen. Tot aan het dorp Itziar. Daar vinden we de route nationale N634 terug. De weg is goed te doen. Rustig. Veel groen. Bewolkt. We kunnen goed doorstappen tot in Zumaia. Net voor Zumaia krijgen we gezelschap van een Bask wiens dochter in Toulouse woont. Hij profiteert er van om zijn Frans te oefenen met Pierrick. In Zumaia doen we een korte stop om iets kleins te eten. Dan trekken we verder langs de N634 langs de zee. Van Zumaia naar Getaria naar Zarautz. Het is fijn om de zee terug te zien. De kust is prachtig, met de rotsen in het water, de heuvels die in de zee uitlopen. De zee is ongelofelijk rustig vandaag. Zo heb ik ze nog nooit gezien. Dit zijn jeugdherinneringen. Twee maal zijn we met het hele gezin op vakantie geweest in Zarautz, 40 jaar geleden. Fijne vakanties.

Rond 14hr komen we toe in Zarautz. Al 24 km gestapt. We stoppen aan Taberna Iruña om iets te eten. Heerlijk eten, aangename bediening. Fijn. Nog zes kilometer te gaan tot aan de herberg van Orio. Weer merken we dat stappen met een volle maag echt geen deugd doet. Rond 16hr20 komen we aan in het centrum van Orio. Mooie huizen, mooie straatjes. Maar dan moeten we terug nog 100 meter stijgen op 700 meter. De herberg ligt helemaal boven op de heuvel, dicht bij het kerkhof. Er zijn al wat pelgrims toegekomen. Het zijn stapelbedden. Het is proper. Lakens en hoofdkussen en dekens.

Morgen richting San Sebastian.

Jeugdherinneringen vandaag.