Hercule* en Juno* en Vili op stap: 21 april 2022 San Vincente de la Barquera camping

Het ging ‘s avonds regenen, volgens mijn meteo. Het heeft tot 5hr geregend. Daarna gelukkig een paar uur droog gebleven zodat de tent niet te nat was als we ze moesten op plooien. Het voordeel van een camping tegenover wild kamperen is dat de tent meestal op een vrij plat stuk grond staat, zodat je niet te veel last hebt van “afdalend “ water.

Wat we tien jaar geleden ook geleerd hebben: het regent nooit 24 uur op 1 dag.

Er kruipt routine in onze tocht. Op om 7hr, klaar om 8hr. Het restaurant van de camping is gelukkig open en we kunnen lekker ontbijten. Heel lekker, want we geraken pas tegen 8hr45 op stap.

Op advies van de barman volgen we het kustpad omdat dit veel mooier zou zijn. We vertrekken en de weg is afgesloten met een betonblok. We kunnen er toch langs met de karren. Al snel wordt duidelijk waarom auto’s er niet meer door mogen. De weg is aan het verzakken. Jammer voor de prachtige huizen die er langs gebouwd zijn. Het uitzicht is prachtig.

Dit is een surfersparadijs. Een aantal surfers zitten op het water, een aantal kijken vanaf de baan of het al de moeite is om zich om te kleden. Regelmatig passeren omgebouwde camionetjes met surfplanken op het dak. Zoals typisch voor de Camino del norte stijgt en daalt het veel. De conditie is duidelijk gebeterd. We moeten niet meer stoppen op de stijgende stukken om op adem te komen. De dalende stukken blijven lastig voor de knieën en de kuiten. We hebben al een paar keer gezegd dat we remmen op onze wheelies hadden moeten zetten.

Via de kustroute komen we, over een heel mooi aangelegd wandelpad naast de baan, in Comillas, een prachtig dorp, indrukwekkend paleis, mooie oude huizen in het centrum.

Via de CA-131 trekken we verder via Llandres naar Cobreces. Het is 13hr. Tussen 13hr en 14hr zoeken we meestal iets om te eten. We stoppen aan een hotel / restaurant in Toñanes, maar het is dicht. Een leverancier zegt dat we moeten bellen en dat ze dan wel eten komen maken, maar dat vinden we er een beetje over. Dus stappen we verder. We hebben gelukkig nog een snicker in de rugzak zitten. We stappen door naar Oreña waar we negen jaar geleden aan een prachtig, afgelegen kerkje hebben geslapen met de honden. Daar is ook alles dicht. Dus stappen we verder naar Santillana del Mar. Dit dorp heeft een mooi oud centrum en is daarom ook heel toeristisch. De eerste bistro die we open zien, gaan we binnen. Het is 15hr15. We hebben 26 km gestapt. We hebben honger. Gelukkig viel het weer heel goed mee vandaag. Bewolkt, niet te warm. Perfect wandelweer.

In de bistro denken we na over de etappe van morgen. Het is 30 km tot Santander. Daar moeten we de veerboot nemen naar Somo en dan wandelen we weer verder. We beslissen om te stoppen op de camping in Quevada, nog 3 km te gaan, en morgen op tijd te vertrekken zodat we in de namiddag in Santander zijn. In Somo zijn ook campings.

Op weg naar de camping krijgen we zicht op de Picos de Europa. Er ligt nog sneeuw op de toppen. Twee buizerds zijn op zoek naar prooien in de gemaaide weiden.

Als we de tent opzetten op de camping, komt de leverancier die we in Tonañes ontmoet hadden aan het hotel, daar ook toe. Hij is verrast om ons daar te zien.

De wind is fris, dus na de douche kruipen we in de tent. De voeten zijn aan het beteren. Alles komt goed.

Morgen richting Santander - Somo.