29 april 2022 Orio herberg - Pasai Donibane herberg

Op tijd in bed. Goed geslapen. Ronkende dame naast ons. Stille omgeving.

Om 7hr staan we op, ook al is het ontbijt pas om 8hr. Rond 7hr45 gaan we naar de keuken, waar Rosa het ontbijt aan het klaarmaken is. Aan de tafel zitten Johan, een Nederlander die heel gemakkelijk overschakelt van Nederlands naar Frans en Spaans, en Andrea, een Italiaan. De voertaal is Spaans. Het gesprek gaat over de volgende etappe, waar overnachten, de signalisatie borden in Baskenland die enkel nog in het Baskisch zijn. Daarna heb ik nog een babbel met Rosa, de eigenares van de herberg. Over mijn naam, mijn achtergrond, het verleden van Aita. Door al het gebabbel vertrekken we wat later dan gewoonlijk en vergeet ik mijn kleine rugzak. Gelukkig heb ik na 100 meter door dat ik iets mis. Ik loop snel terug en we zijn op stap. We gaan richting de “merendero” (openbare picknickplaats) waar we in september met de camper, met Juno, geslapen hebben. 5 km tot daar. 5 km stijgen. Een Baskische fietser stopt om een babbel te doen. Er zijn weer wat fietsers op het traject. We stappen in de mist. We zien niet veel van het landschap. Van de merendero stappen we verder richting de camping waar we negen jaar geleden met de honden ook geslapen hebben. We houden een stop hier voor onze cafe con leche en een pinxo. Dan stappen we verder richting San Sebastian. Rond 12hr30 komen we toe aan het prachtige strand van San Sebastian, la concha. Een aangename dijk om te wandelen. Ik stop om een foto te maken aan het strand. Op een bank zitten gezellig  3 oudere dames en 1 heer. We geraken aan de praat met hen. Over wat we aan het doen zijn, over San Sebastian, over het weer, de kalme zee. Ze zouden kunnen blijven babbelen. We trekken verder de baai rond. We gaan richting de bar Dardara, waar we negen jaar geleden, compleet uitgeregend, zo goed ontvangen waren. De bar is er nog, maar heeft een andere naam, andere eigenaar. We kiezen een andere bistro uit om iets te eten. We hebben tijd. We doen een kortere etappe vandaag. Maar 23 km. We moeten nog een goede 5 km doen tot in Pasai Donibane waar een herberg is aan het klooster van Santa Ana. Rond 15hr vertrekken we. We moeten tot aan de haven gaan en daar een kleine overzetboot nemen. Het is een stuk van San Sebastian dat ik niet ken. In het begin zie je nog prachtige huizen. Daarna wat minder mooie appartementblokken. Rond 16hr komen we aan de kade, waar de veerboot klaar ligt. Een kleine boot. Super. Ze trekken even grote ogen als ze onze karren zien, maar geen probleem om ze mee te nemen op de boot. Een man stapt op de boot en denkt dat zijn hond wel zal volgen, maar de hond durft er niet op. We moeten de man er op attent maken dat zijn hond nog op de kade staat, zodat hij hem optilt om in de boot te nemen. De overzet duurt maar een minuutje. Jammer. Het had gerust wat langer mogen duren. Aan de overkant helpen twee mannen ons om de karren van de boot te laden. We zeggen dat we naar de herberg willen. Aangezien de herberg aan een klooster ligt, mag je er zeker van zijn dat deze vanboven op de berg ligt. De mannen wijzen ons de beste weg (= de minste trappen) om naar de herberg te gaan. We moeten toch wel een 60tal trappen op. We dragen de karren omhoog. Om 16hr15 komen we toe aan de herberg. We hebben geluk. Er zijn nog 3 bedden vrij. Er zijn in totaal maar 14 bedden. We installeren ons. Elk in een bovenste bed van een stapelbed. We genieten van de warme douche. 

Het is 17hr45. Het is nog vroeg voor ons. We zijn ook niet zo moe, want we hebben minder gestapt vandaag. Dus gaan we nog eens terug naar het dorpscentrum van Pasai Donibane. Het is een prachtig centrum. Prachtige oude huizen, zicht op de haven, zicht op de zee. We gaan iets drinken in een café. Ik profiteer van de voorlaatste avond in Baskenland om het typische lokale aperitief, Pacharan, te drinken. Ik was vergeten dat het zo lekker was. Terwijl we in het café zitten, komen de twee mannen die ons aan de boot geholpen hadden, ook binnen. We trakteren hen op een drankje. Als ze horen dat we van België / Noord-Frankrijk zijn, vragen ze of het de streek is van de film “Bienvenu chez les chtis”. We zeggen dat het klopt en ze zijn zo in de wolken. Wat een fantastische film. Hoe leuk. Hoe fijn. We zeggen hen dat het klopt dat de mensen in het noorden van Frankrijk echt zo fijn en gezellig zijn als in de film. We tonen hen waar Tilques ligt, waar Bergues ligt. Ongelofelijk! Zit je in een Baskisch café te babbelen over “les chtis”. We vragen hen ook of we vanaf de herberg richting Hondarribia kunnen wandelen of dat we terug (via de trappen) naar het dorp moeten eerst. Ze denken wat na en vermoeden wel dat we van boven op de berg verder kunnen trekken. De cafébaas die gehoord heeft dat we van België zijn, komt ons zeggen dat Remco Evenepoel vorig jaar op de berg Jaizkibel gewonnen heeft, dus tuurlijk kunnen we met onze karren verder deze berg op. Wat een leuke ontmoeting. We wandelen nog wat door het dorp. We genieten van het zicht op alle regattaboten die aan het oefenen zijn in de baai. Ondertussen komt een grote cargo ook binnen gevaren, die luid zijn hoorn opzet. We trekken via de trappen terug omhoog naar de herberg. We eten nog een koekje en wat chocola. Rond 20hr komen nog 2 wandelaarsters toe die hoopten in de herberg te kunnen slapen, maar alle 14 bedden zijn bezet en er slaapt al een Duitser op een matras op de grond. Ze hebben geen andere keuze dan de boot en de bus te nemen naar San Sebastian en daar overnachting te zoeken. Tien minuten later komt er nog een jonge vrouw toe die pas om 16hr in Irun was vertrokken en hoopte om hier te kunnen slapen. Ze is radeloos. Ze wil op de grond slapen, ze wil buiten slapen. Ze wil / kan vooral niet meer verder, zo lijkt het. Alberto is zo behulpzaam, dat hij toch nog een matras zoekt, zijn bureau opzij schuift en plaats probeert te maken voor de dame. Dat is een “hospitalero”. Zo zijn best doen.

Vandaag was een rustige, fijne dag. Met fijne ontmoetingen. 

Morgen richting Hondarribia. Onze laatste dag in Spanje. 

Op weg naar de merendero 

La concha, San Sebastian 

Pasai Donibane 

De overzetboot 

Het hondje dat niet op de boot durfde

De herberg 

Prachtige olijfboom tegen de herberg  

Zicht op de zeemonding

Dorpscentrum van Pasai Donibane 

In de herberg