We zijn wakker om 5:00. Deze keer zonder het geluid van de vogels. We staan op om 5:30. We zitten in de wolken. Er is mist, het regent, af en toe hoor je de donder. We vertrekken rond 6:15.
De hut ligt op 20 meter van het officiële pad. In Italië is de markering niet meer VF70, zoals in Zwitserland. Hier is het TDC of 103. Vandaag is het veel dalen. Voor zij die de Via Francigena in de omgekeerde richting doen, moet het ook fel afzien zijn. Het parcours is goed aangeduid. Waar stijgen pure cardio training is, is afdalen afzien voor de knieën en de heupen. Saint Rémy, het eerste dorp aan Italiaanse kant, is een prachtig, klein gehucht met indrukwekkende mooie stenen huizen. Het enige hotel is nog dicht. Dus nog geen koffiepauze . We trekken verder, tot in St Leonard. Hier is de lokale bar wel open. Het regent nog. We installeren ons onder een klein balkon. Ik ga koffie en iets om te eten halen. Een boule de Berlin, een eeuwigheid geleden dat ik dit heb gegeten, plus enkele koude kleine pizza’s. Het smaakt. De latte machiatto warmt op. De man achter de bar is heel vriendelijk en brengt elke keer de bestelling naar beneden waar we buiten zitten. Als ik ga betalen, merk ik direct het verschil met Zwitserland. Zwitserland is duur, Italië is goedkoper. We trekken verder richting Etroubles , waar we nog een stop doen voor cola en koffie, en daarna naar Echevennoz. Het weer blijft heel onvoorspelbaar : buien en zon wisselen elkaar af. Onze schoenen , kousen, voeten zijn kletsnat. Pierrick zijn schoenen klotsen door het water. Echevennoz is het einde van een dagetappe, maar wij beslissen om nog wat verder te gaan. Het is 12:00. We trekken verder richting Gignod, omdat daar een camping zou zijn. Na een nacht in de natuur kijken we uit naar een douche. Op een bepaald moment staat er een nadar op het parcours met het bericht dat de weg niet doorgankelijk is. We wagen het er toch op. Al snel zien we de reden van de nadar : er liggen omgevallen bomen op het parcours. We halen de rugzak van de schouders, schuiven de zakken onder de bomen en kruipen er achter. Ik laat de leiband van Vili op de grond liggen om mijn rugzak te kunnen doorschuiven. Zo kruipen we op en onder een aantal bomen. Na een 200 tal meter kruip en klauterwerk, merk ik dat ik de leiband van Vili vergeten ben aan de eerste hindernis. Dus ga ik terug, zonder rugzak, om de leiband te halen. Uiteindelijk is het parcours wel zeker over een kilometer geaccidenteerd. Maar het lukt. Vili vindt het fantastisch. Hij wandelt tussen de takken , springt vlot over de stronken. We zijn blij dat we dit pad toch gevolgd zijn, in plaats van langs de drukkere baan te wandelen. Het is een prachtig pad, door het bos, in de schaduw. Rond 14:00 komen we aan op de bergflank rond Gignod. We moeten nog een forse afdaling doen naar het dorp. De benen verzuren, zo steil is het. Rond 14:20 zijn we er. We hopen dat de camping open is. Maar eerst hebben we zin in eten. Het restaurant blijk volzet te zijn, maar er is ook een bar, La Gabella, waar je iets kleins kan eten. Omdat het weer onheilspellend blijft, vragen we of we binnen mogen met Vili. Het is geen probleem. Je kan er enkel sandwiches of croque monsieur krijgen. De croques smaken. We bekomen van de forse afdaling. We zijn bijna 1500 meter gedaald. Daarna gaan we naar de camping. De camping is nog gesloten, maar we mogen toch de tent zetten. Het weer blijft nat. We installeren de tent, de matjes, de slaapzakken. Vili blijft nog wat buiten liggen, beschermd tegen de regen onder de bomen. Onze schoenen en kousen zijn doorweekt. Op een droog moment gaan we ons snel wassen aan een kraantje vlakbij. Het doet deugd. Daarna bekijk ik nog even de opties om terug in Aigle te geraken morgen. Met de trein zou het 10 uur duren, de bussen rijden precies niet op zondag. Dan blijft enkel de taxi over. Met de ervaring van onze shortski in maart, weet ik dat de Italiaanse taxi’s je overal naar toe brengen en dus contacteer ik Daniel van ALP TRANSFER via whatsapp en sms met de vraag of hij 2 volwassenen + 2 rugzakken + 1 hond van Aosta naar Aigle kan / wil brengen op zondag. Snel krijg ik een positief antwoord. We spreken af dat we waarschijnlijk rond 10:00 zullen aankomen aan de kathedraal in Aosta.
Rond 18:00 gaan we nog eens naar de bar, La Gabella, om iets te eten. Ze zijn aangenaam verrast om ons terug te zien. Daarna gaan we naar de tent. Vili heeft zich perfect geïnstalleerd aan de kop van de tent. Pierrick ligt dubbel geplooid in het onderste deel van de tent, ik aan de zijkant. De laatste nacht van dit korte avontuur.
Wat een mooi avontuur! Leuk om mee te kunnen volgen.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Inge VH