Gisterenavond zijn we in de shop van het tankstation naast de camping nog wat eten gaan kopen: sandwiches en croissants voor ons, een worst voor Vili voor de volgende dag.
We eten op de bank aan de petanquebaan.
En daarna in de tent. De nacht was minder goed: veel straatlawaai, geluiden van een fabriek in de buurt.
Tijdens de nacht begint het te regen, maar gelukkig is het gestopt in de ochtend. We staan op om 5:45 en verlaten de camping om 6:40. Vandaag zou een zware etappe zijn volgens de gids: smalle stukken, geflankeerd met de rivier 20 meter lager. Wie last heeft van hoogtevrees raden ze aan om de trein te nemen tussen Martigny-Croix en Sembrancher. Wij wagen het er op.
Om 7:00 een snelle stop voor koffie met koeken bij de eerste bakker en dan trekken we verder. Ik sukkel wat met de buikriem van mijn rugzak en Pierrick merkt dat de gespen niet goed zitten. Wat een duidelijk verschil met de gespen op hun plaats. Het stuk vanaf Martigny-Croix gaat door de bossen via smal stijgende wegels vol stenen en boomwortels, en de rivier in de diepte aan de rechterkant. Vili vindt het fantastisch. Wij ook, maar wel zwaar. Uiteindelijk komen we aan de hangbrug over de rivier waar we wat schrik voor hadden of Vili hier wel over zou willen: een metalen brug, wiebelend, boven de turbulente Dranse. Maar hij doet het, wat terughoudend, maar in 1 stuk.
Na 2 uur wandelen houden we een stop aan het tankstation in de buurt van Les Valettes voor koffie en co. Het is duidelijk de place to be van de oudere locals.
Daarna wandelen we verder. Het is een zwaar stuk, veel op en neer, smalle paden door het bos. We worden ingehaald door de Noren. Later zullen we vernemen van Wim dat het geen Noren maar Duitsers zijn. Zij zijn al onderweg vanaf Canterbury. Even later worden we ook ingehaald door de Nederlander. Wim is zijn naam. Van zodra er andere pelgrims in de buurt zijn, krijgt Vili een meute gevoel: als ze achter ons zijn, wacht hij ze op - als ze voor ons zijn, gaat hij ze achterna.
Uiteindelijk komen we, na veel zwoegen, aan in Sembrancher waar een restaurant open is. We nemen tijd om te eten. Vili is heel blij met de worst, zijn brokken en met het vlees van onze borden.
Om 13:30 vertrekken we terug. Het is direct fors stijgen, maar gelukkig wel op een gravelpad. Rond 14:30 zijn we in een klein gehucht, La Garde. Daarna volgt een platter stuk met prachtige bloemenweiden.
Uiteindelijk komen we rond 16:30 aan in Orsières. We kijken in de auberge aan de kerk of er een stuk gras is aan het gebouw maar dat is er niet. Dus kunnen we niet anders dan verder wandelen. We vullen onze camelbags aan de fontein voor de kerk en trekken voort. Als we het dorp verlaten, zien we een plat stuk gras achter een hangar. Het is 16:50. We zetten de tent. Vili is moe, maar heeft nog wat energie om zijn brokken te eten. Om 18:00 begint het te regenen. Iedereen in de tent en rust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten