3 mei 2022 Angresse camping - Leon camping

 Het was een fijne, lange, vermoeiende dag. 

Veel gestapt, 41 km, op de Vélodyssée.

Fijne ontmoeting met Michael en Sophie.

Camping perikelen. Dan zit je in een streek vol campings en willen ze geen tenten meer. 

Nu snel in bed. Op het matje, in de slaapzak.

Verslag is voor later.

De nacht op de camping in Angresse was prima. Goed geslapen. Wakker met de vogels en de kraaiende haan. We staan op om 6hr30 en zijn klaar om te vertrekken rond 7hr30. 

Zoals de dame van de camping ons heeft aangeraden, gaan we de richting uit van het uitgebreide fietsnetwerk. We komen gelukkig nog een bakker tegen, waar we wat koffiekoeken en koffie kunnen kopen. Er staan tafels buiten. Fijn om zittend te kunnen ontbijten. Daarna gaan we in de richting van Seignosse-Bourg waar we de Vélodyssée vinden. De Vélodyssée is een fietsparcours, afgescheiden van de gewone baan. Het is zalig wandelen. We kunnen naast elkaar wandelen. Er is wel wat volk op de baan. Veel jonge gezinnen met kinderen. Veel lange afstandsfietsers. De fietssnelweg start in de buurt van Bordeaux en gaat bijna helemaal tot aan de Spaanse grens. Grote delen lopen over vroegere spoorlijnen en zijn recht op recht. We wandelen in Les Landes. Prachtige bossen , met hoge lange dennenbomen. Strakke stammen. Een toef groen bovenaan. Ik kan wel honderden foto’s maken, maar een foto geeft toch niet altijd het beeld weer van het gevoel je hebt als je in de natuur staat. De weidsheid van het landschap. De strakke rechte stammen. Pierrick geeft me les in “natuur gebruik “ . We zien op vele plaatsen kurkeiken. Van de kurkeik wordt de schors afgehaald om kurken te maken. In de dennen zie je soms openingen. Die worden gemaakt om sap af te tappen om snoepjes mee te maken. De bossen van les landes zijn artificiële bossen. Vroeger was het moerasgebied. Om het gebied droog te leggen, werden de maritieme dennen geplant omdat zij veel water opnemen. Het wandelen gaat goed en rond de middag komen we toe in Vieux-Bouceau-les-Bains, een echte badplaats. We stoppen bij bar restaurant Tivoli, op de dijk. De bediening is heel behulpzaam. Ik mag mijn telefoon binnen opladen. De dagmenu is lekker. Ik voel me een beetje in België. De obers hebben allemaal T-shirts aan met sponsoring van Affligem bier of Ciney. Een Lotus speculaas bij de koffie. Na een deugddoende pauze trekken we weer verder, richting Leon. We hebben op Google gezien dat er verschillende campings daar zijn. Het is fijn weer. Warm, maar niet te warm. We wandelen rustig op de Vélodyssée, als een koppel fietsers stopt bij ons. Michael, Amerikaan, is zo enthousiast over onze karren en nog enthousiaster over ons traject. Sophie, een Oostenrijkse, is toevallig met hem mee aan het fietsen. Michael is sinds 2017 op wereldreis. Hij heeft al 37000 km gefietst. Wat een enthousiaste man. Sophie heeft de camino gefietst, is nu op weg naar Bretagne om daar te gaan surfen, en wil dan verder reizen naar Engeland en Noorwegen. Wat een fijne ontmoeting. Twee enthousiaste, blije mensen. Zij fietsen verder. Wij wandelen verder. 

Rond 17hr15 komen we aan in Leon. De eerste camping lijkt niet open. Dan gaan we naar de volgende. Als we toekomen op de camping blijkt dat ze geen tenten aanvaarden. Ook niet voor één nacht. We keren terug naar de camping die dicht leek en kijken of we er iemand vinden. Een man is de tuin aan het opkuisen. We vragen of we onze tent mogen zetten voor één nacht. Hij durft het niet beslissen en geeft het telefoonnummer van zijn baas. Ik bel het nummer. Er wordt opgenomen. Ik vraag of we onze tent voor één nacht op de gesloten camping mogen zetten, maar krijg een droge neen. Daar staan we dan. Moe, na een goede 35 km gestapt te hebben. Ik zoek op Google Maps en vind een andere camping, aan de andere kant van het meer van Leon, camping Sandaya Le col vert. Ik bel naar de camping en vraag of ze open zijn en of ze tenten aanvaarden. Geen probleem. De receptie sluit wel om 19hr. Dus zetten we ons in gang. Voor nog eens 5,5 km. Ik heb op Google de kortste weg gezocht. Het begin valt goed mee. De laatste drie kilometers zijn stevig. Een prachtig parcours, langs le canal du moulin, langs grachten, over een smalle aarden weg, een klein stukje door het zand. Jammer dat we ons moeten haasten, want de omgeving is prachtig. Het doet ons wat aan Tilques denken. Uiteindelijk komen we om 18hr35 toe op de camping. We krijgen een plaats toegewezen. We zetten de tent. We gaan ons douchen. Geen warm water. Het wordt een zeer snelle douche. De WC’s zijn op slot. Enkel een kindertoilet is open. Lukt ook. We steken onze kleren in de wasmachine. Dan gaan we nog iets eten in het restaurant. Later dan gewoonlijk in de tent en in bed..  

Mooie natuur, prachtige fietsweg, leuke ontmoetingen.

Tip van de dag:  camping op voorhand contacteren. 

Met Michael en Sophie 

De kurkeik, met afgehaalde bast

L’étang de Leon

Le canal du moulin - we waanden ons in Tilques