Hercule* en Juno* en Vili op stap: 20 mei 2022 Saumur camping

Het was warm tijdens de nacht. Rond 4hr begint het te regenen. Rond 4hr30 barst een stevig onweer los. Donder, bliksem, meer regen. Gelukkig stopt het rond 5hr met regenen. We staan op om 6hr, ruimen alles op en vertrekken op de camping rond 6hr45.

We verlaten Saumur via het noorden en vinden nog een bakker onderweg om te ontbijten. Daarna volgen we het GM wandelparcours richting onze volgende halte. Het gaat over kleine plattelandswegen. We zien onderweg mensen aardbeien plukken, asperges uitsteken. Er passeert een tractor vol radijzen. Op een bepaald moment worden we een boswegel in gestuurd door GM. Het is een prachtig htig parcours, maar de weg is een zandweg. Het is zacht voor de voeten, maar sleuren met de karren. Waar de karren op de asfalt gewoon volgen, moeten we ze nu vooruit trekken. Op een gegeven moment worden we naar een weg gestuurd die helemaal overwoekerd is door gras. We beslissen om toch maar de weg te kiezen en via het dorp te gaan in plaats van rechtdoor. Als we aankomen in Vernoil-le-Fourrier zijn we aangenaam verrast. Er is een restaurant. Er is een “grote” kerk (voor een klein dorp) met een prachtig klooster naast. Er zijn mooie statige herenhuizen in het dorp. We gaan eten in het restaurant l’Amie Louche, een kleine taverne. Er is veel volk. We hebben al 21 km gedaan. Nog 14 km te gaan.

Rond 13hr20 gaan we weer op stap. Het parcours gaat verder over kleine plattelandswegen, boswegen, landbouwwegen, sommige stevig overwoekerd door gras. Op een bepaald moment lopen we langs een huis met een enorme tuin. Er lopen een paar blaffende honden langs de afsluiting. Er komen er telkens meer en meer bij. Als we bijna voorbij het terrein zijn, staan ze plots achter ons. Ze hebben ergens een opening in de afsluiting gevonden. Ze blijven ons maar volgen. We proberen er geen aandacht aan te schenken en uiteindelijk keren ze terug naar hun domein. Als we bijna aan de camping zijn, wandelend op een zanderige boswegel komt plots een grote vrachtwagen ons tegemoet. Vreemd om zo’n grote vrachtwagen in het bos te zien. Vijfhonderd meter verder zien we waar hij vandaan komt. De weg is geblokkeerd door een andere vrachtwagen en een immense hakselaar. De hakselaar verwerkt boomstammen en boomkruinen, alles wat niet als hout gerecupereerd werd. Hij spuit haksel aan sneltempo. De chauffeur vertelt ons dat het haksel gebruikt wordt als verwarmingsbron voor de centrale verwarmingsinstallaties van grote gemeenschappen. Indrukwekkend. Hij moet zijn vrachtwagen wat verplaatsen zodat we er langs kunnen.

Rond 16hr30 komen we toe aan camping Huttopia aan Lac de Rillé. We hebben 35 km gestapt. Het is goed gegaan. Het was niet zo warm. Het is de hele dag bewolkt geweest. De camping straalt luxe uit, maar bij het personeel hapert het wat. De inschrijving verloopt moeizaam. Ze geeft ons een kampeerplaats die al ingenomen is, door een oma die zegt dat later op de avond de andere oma en de kleinkinderen toekomen en dat er misschien wel wat lawaai zal zijn. Ze toont ons waar het sanitair is, maar dit blok is nog dicht. Ze zegt dat het restaurant nog niet open is, maar later blijkt het wel open te zijn. Uiteindelijk kunnen we onze tent zetten, op een andere plaats. We hebben een tafel naast de tent. Dat is genieten. We kunnen douchen. We halen eten uit onze karren en gaan naar de receptie om iets fris te halen om te drinken. Op dat moment zien we dat het restaurant toch open is en dus besluiten we om te gaan eten in het restaurant. De locatie is heel mooi, de inrichting is warm, maar de stoelen zijn hard. Pierrick maakt er een opmerking over, maar ze lachen het wat weg. Door het vele wandelen is hij wel wat kilo’s kwijt en blijft er niet veel reserve meer over. Maar het is gewoon waar. Het zijn harde houten stoelen. Niet comfortabel. Vreemd dat zo’n mooie, luxueuze camping daar geen aandacht voor heeft.

Om 21hr30 in bed. We horen vooral 1 oma de hele tijd….

Goed gestapt, mooi traject. De immense hakselaar.