Hercule* en Juno* en Vili op stap: 28 mei 2022 Pont de l’Arche camping - La Rue St Pierre wildkamperen op het grasperk van VEOLIA

Ik heb goed geslapen op de camping. Pierrick wat minder. Hij had te veel gegeten bij Le Tassili.

We zijn wakker voor 6hr. We proberen zo stil mogelijk alles op te ruimen, want er staan vele andere tenten rondom ons. Om 6hr35 vertrekken we op de camping. We gaan eerst naar de bakker voor koffie en koffiekoeken. Er is geen tafel binnen, dus installeren we ons op een muurtje voor de bakkerij. Een dame met kinderwagen passeert ons en spreekt ons aan. Ze vraagt of ze zich bij ons mag zetten om te ontbijten. Ze is benieuwd naar wat we aan het doen zijn. Zelf heeft ze ook al een paar kleine stukken Compostela gedaan. Een maal met haar twee jonge kinderen en ouders. Een tweede keer met haar nieuwe partner en met vier kinderen. Ze vindt het fantastisch, het Compostela verhaal. Rond 7hr gaan we op stap.

We steken de Seine over! De laatste grote rivier. We hebben beslist om niet door Rouen te trekken, maar langs het oosten voorbij Rouen te gaan. Rouen is een grote, uitgerekte stad met veel industrie. Daar hebben we geen zin in. We weten dat, als er een rivier is, er telkens ook een helling volgt. Ik weet niet goed welk parcours ik moet kiezen op GM. Ik kies het fietsparcours want op het wandelparcours laten ze ons een stuk op een route nationale lopen en dat zien we niet zitten. Na 1 km stuurt GM ons een doodlopende straat in. Een stijgende straat. Aangezien er weinig andere keuzemogelijkheden waren, tenzij toch via Rouen, beginnen we aan de straat. Na 200 meter stopt de straat en worden we een boswegel ingestuurd. Zogezegd voor 800 meter. Een boswegel, smal, stijgend. De eerste 100 meter krijgen we onze kar nog getrokken. Daarna lukt het niet meer. Pierrick laat het water lopen uit de jerrycan. We beslissen om de karren te dragen. De weg gaat van bos over in een overwoekerde smalle wegel. Nog steeds fel stijgend. Je kan zelfs geen twee voeten naast elkaar zetten. Op een gegeven moment lukt het dragen ook niet meer. We halen de tent, de losse zakken van de karren en brengen die naar boven. Daarna lukt het toch om de kar zelf ook naar boven te dragen. Na 300 meter zijn we boven. Pierrick zijn kar is er. Nu alles opnieuw overdoen met mijn kar. Ik denk dat we bijna een uur nodig hebben om 300 meter te doen. Goed begin van de dag. Eens we boven zijn, is het pad nog steeds compleet overwoekerd, maar het lukt beter om te wandelen met de karren. Het is een prachtig parcours, het GM “fietsparcours “. We wandelen langs velden, door een bos. Ik heb gezien dat er een bar is in een dorp vlakbij. Ik vind dat we een koffie verdiend hebben na zo’n stevige, onherbergzame helling. Daarna trekken we verder. Nog steeds op het fietsparcours. We blijven door landbouwwegen, kleine wegen wandelen. Het is een mooi traject. Een VTT traject.

We wandelen van gehucht naar gehucht. Slapende dorpen, noemt Pierrick het. Mensen die waarschijnlijk in Rouen werken, maar graag wat rustiger willen wonen. We zien bijna niemand op straat. Rond 13 hr houden we een pauze. We hebben een bank gevonden aan het grasveld tegenover het gemeentehuis van Bois-d’Ennebourg. Er is ook een broodautomaat. Ik ga een vers stokbrood halen. We picknicken met brood, sardienen uit blik, banaan. Daarna gaat Pierrick op het kerkhof een kraantje zoeken om de jerrycan terug te kunnen vullen. We gaan vanavond wildkamperen en dan is het goed om voldoende water te hebben. Om 14hr wandelen we voort. We hebben al 20 km gedaan, we willen er nog 15 à 16 doen. Het is terug deels langs asfaltbanen en landbouwwegels. Als we de route nationale kruisen, komen we een ouder koppel op de fiets tegen. Heel enthousiast. Ze waren vroeger grote wandelaars, maar het wandelen lukt niet meer zo goed, dus fietsen ze nu. De man praat honderduit. Maar je merkt dat hij wat sukkelt met zijn geheugen. Hij kan op vele woorden niet komen. We trekken verder. Er zijn nog steeds veel akkers met vlas in de streek. Af en toe beginnen we ook koeien te zien. De stijl van de huizen verandert. Af en toe nog de Normandische stijl, daarnaast rode bakstenen huizen. De typische huizen van de streek hebben een, aan de zijkant, wat uitstekend stuk dak. Heel mooi.

Rond 17hr15 komen we ter hoogte van La Rue St Pierre. We hebben 35 km gedaan. We beginnen uit te kijken naar een stuk gras om de tent te zetten. Met al die akkers, zijn er geen weiden meer waar we de tent zouden kunnen zetten. We wandelen verder in de richting van het noorden. Na 2 km zien we een kleine industriezone. Voor het bedrijf VEOLIA is een mooi grasveld. Perfect, vinden we. We installeren de tent. We warmen een blik ravioli op. We eten een doos koekjes. We genieten nog wat van de zon. We bekijken het traject voor morgen. We poetsen onze tanden. Als de zon begint te dalen, wordt het frisser en kruipen we in de tent.

Het was een stevige dag. Het was een uitdagend, maar heel mooi parcours.

Morgen richting Abbeville (80 km) en opnieuw wildkamperen onderweg.

De foto’s zullen voor een andere keer zijn, want het 4G signaal is zwak.