Het heeft geregend tijdens de nacht.
Om 7hr zijn we wakker.
Om 08hr10 vertrekken we richting Licques.
Het pad is goed aangeduid in Frankrijk, zowel met via francigena bordjes als met de rood/wit markeringen van de GR145. Het pad gaat door het weidse glooiende landschap van deze regio. We willen Vili los laten lopen, maar zien dan een waarschuwingsbord staan voor "tularemie". Er wordt aanbevolen om je huisdier aan de leiband te houden. We komen een dame tegen die maïskolven aan het zoeken is in een afgereden maïsveld. In Frankrijk is het nog steeds een gewoonte om overschotten te verzamelen in de afgereden velden , "glaner": aardappelen, maïskolven,...
Rond 10hr30 komen we aan in Licques. De bakker is open en we kopen wat croissants en chocoladekoeken. De bar / tabac / PMU is open. Er zit veel volk. We mogen met Vili binnen en genieten van een warme koffie en de koffiekoeken. Een croissant voor Vili. De chocoladekoek voor ons. Vili krijgt een kommetje water en een hondenkoekje van de dame achter de toog.
Na een half uur pauze vertrekken we terug. Volgens google maps is er een kleine superette in het dorp, maar blijkbaar hebben we ze niet opgemerkt. Het parcours stijgt weer stevig. Ik moet vaak aan Sander denken die hoogtemeters bijeen huppelde in zijn avontuur, terwijl wij aan het zwoegen zijn bij een paar stijgers. Het gaat al beter dan de eerste dag.
Rond 13hr houden we een pauze in Yeuse. Een klein gehucht, met een tafel op een graspleintje, een kapel van notre dame de Lourdes, én ferme Maillard, waar ik gelukkig wat te eten vind. Ik koop er wat paté en rillette, de eigenares is zo vriendelijk dat ze me ook wat brood en wat noten toesteekt. Fijn. Die goedheid.
Daarna wandelen we verder richting la Chapelle de St Louis. Dit is een stukje dat ik ken. Ik heb hier al gewandeld met Greet en haar dochter Griet. Het is ook een favoriete plek van een Belgische fotograaf en van Veronique D. Rond 14hr45 komen we toe aan de ruïne van de kapel. Het is er weids. Het zou een prachtige bivak plek zijn. Maar weer eens staat er een bord dat dit niet mag. Jammer toch. Een regio zou misschien meer floreren als we gemakkelijker kunnen wandelen en slapen waar de natuur ons ertoe uitnodigt.
Het is nog vroeg en we wandelen verder, door het bos, richting Tournehem-sur-la-Hem. Ik weet dat daar een café is aan het gemeentehuis en volgens google maps zou dit open zijn. Eerst stijgt het weer, om daarna te dalen. De constante in het trekkersverhaal. Rond 16hr komen we aan in Tournehem-sur-la-Hem en we hebben geluk. Café de la mairie is open. Nicole is zo vriendelijk dat ze ons ook een sandwich wil klaar maken. Pierrick bestelt 4 sandwiches met hesp. Nicole heeft er verse sla en tomaatjes en augurken tussen gedaan. Heerlijk. Vili eet de 4 schellen hesp en een sandwich. Ik 1 sandwich, Pierrick 2 sandwiches. Nicole komt wat praten met ons, dat er af en toe pelgrims passeren, meestal buitenlanders, zelden Fransen. Ze heeft sinds 2006 een "livre d'or" voor de pelgrims, waar ze vraagt om iets in neer te schrijven. Ook wij laten een woordje achter, in het nederlands. Een fijne, lieve dame. Niet zo jong meer.
Zoals steeds trekken we daarna het dorp uit om een plek te vinden in de natuur om de tent te zetten. In een afgereden veld vinden we een vlak stuk gras. Rond 17hr zetten we de tent, in de buurt van de chemin de St Omer. We naderen onze eindbestemming. Vili is moe. Hij wil in de tent. Op de slaapzakken gaan rusten.
Om 18hr zit iedereen in de tent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten