Om 7hr zijn we wakker. We pakken alles in en zijn rond 8hr klaar. Gelukkig had ik nog een zak madeleine koekjes in de bagage gestoken, zodat we toch iets hebben als ontbijt.
Het parcours is prachtig. Het is zwaar, want sommige stukken gaan gewoon door omgeploegde akkers. Het pad gaat op en neer. Het meest lastige is dat elke weide afgebakend is door draaipoortjes waar we met onze wandelkarren heel nipt door kunnen. Gisteren hadden we daardoor al het tapkraantje van onze bidon er afgeduwd. Aan de poortjes wordt wat gevloekt. We trekken door weides met paarden, met koeien. Allemaal geen probleem voor de locals. Ik begin te begrijpen van waar de uitdrukking "scheel kijken van de honger" komt. Geen water vandaag, enkel een banaan en een madeleine als ontbijt, niet de ideale start voor een fysieke inspanning als deze. Gelukkig vinden we water bij een behulpzame Engelsman en braambessen langs de weg. In Frankrijk waren we gewend om water te vinden aan kerkhoven. Hier vind je prachtige kerkhoven, grote grasvelden met oude stenen, maar zonder een waterpunt.
Uiteindelijk komen we rond 12hr aan in Dover. We stappen tot aan het treinstation, waar we hotel / bar "Priory" vinden. Vili mag mee binnen. We bestellen eten en drinken, Vili krijgt ook een kommetje water. Ik was vergeten dat je in Engeland zelf altijd aan de bar moet bestellen. Het is nogal erg vergane glorie in de bar. Alle soorten mensen komen er binnen en buiten. Om 13hr18 neem ik de trein naar Canterbury, terwijl Pierrick en Vili zich installeren op het terras van de bar. Een half uurtje later kom ik aan in Canterbury en ga ik de auto ophalen in de parking. Het is een parking met nummerplaat herkenning en ook met buitenlandse nummerplaten werkt het systeem prima. Rond 14hr30 kom ik aan in Dover aan het hotel. Ik drink nog een koffie op het terras met Pierrick en dan gaan we de auto inladen. Terwijl we de auto inladen, komt een taxi chauffeur een babbeltje doen met ons. Hij had Vili opgemerkt. Hij had in het verleden ook 3 dobermann honden gehad. Hij had ons zien wandelen in de omgeving van Dover.
We rijden naar Folkstone om de tunnel terug naar Calais te nemen. We moeten eerst weer met Vili langs de pet reception. We nemen de trein van 16hr15 in Engeland en komen om 17hr45 lokale tijd aan in Coquelles. Bij het vertrek in Engeland hebben we gebeld naar camping La Plage in Calais die perfect op het traject van de via francigena ligt. Blijkbaar sluit de camping om 17hr30. De dame aan de telefoon geeft ons de raad om een camping wat verderop te proberen, de camping du Fort Lapin, die tot 20hr open is. Rond 18hr komen we toe op de camping. Het is een mooie, propere camping. We leggen uit dat we 1 nacht willen overnachten, maar dat we de auto er graag 5 dagen willen laten staan zo lang we aan het stappen zijn. Dit is helemaal geen probleem. De dame zoekt het meest voordelige tarief voor ons uit. Ze wijst ons een perceel aan, waar de auto wat in het zicht zal staan voor hen. Een mooi perceel, mooi gras, een mooie camping. We zetten snel de tent op en gaan dan wat boodschappen doen: apotheek, supermarkt, iets eten bij flunch. Rond 20hr30 zijn we terug op de camping. Snel douchen, want het sanitair is maar open tot 21hr, tanden poetsen. Zalig om een warme douche te nemen na 2 dagen stappen en zweten. Ik heb nog niet gezegd dat we mooi weer hebben sinds we gestart zijn met stappen.
Om 21hr iedereen in bed. Vili vindt het best oké om tussen ons te slapen. Hij heeft zijn eigen matje, maar eigenlijk schuift hij de hele nacht van links naar rechts en van boven naar onder in de tent. Af en toe begint hij ook zijn toilet te doen. De eerste nachten zijn vrij fris. Het koelt duidelijk af van zodra de zon ondergaat. Het is goed om iets op je hoofd te hebben tegen de koude.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten