We staan op om 7 hr en starten om 8 hr.
We hadden gedacht om vandaag tot aan de camping op Monte do Gozo te gaan en zondag dan naar Compostela.
Maar aangezien we gisteren meer hebben gestapt dan voorzien, zouden de plannen misschien wel eens kunnen veranderen.
We voelen het eind naderen, het kriebelt.
Elke keer hopen we snel een bar te vinden voor een lekkere koffie, maar we hebben geen geluk voor het moment.
Alle bars die we passeren zijn dicht.
Het gaat nog steeds veel op en neer.
Het gaat nog steeds door de prachtige, zalig ruikende eucalyptusbossen.
Rond 11hr barst er een hevig onweer los.
We hebben nog net tijd om iedereen zijn regenkledij aan te trekken.
Om 12hr20 stoppen we aan een camping voor de lang verwachte koffie en bocadillo.
Bij het vertrek passeert net een groep Spaanse mannen. Zou dit een team building activiteit zijn van hun bedrijf?
We bereiken de Monte do Gozo.
Het is duidelijk.
We willen verder.
We willen er nu geraken.
Dus stappen we voort.
We moeten eerst nog wat trappen naar beneden. Niet zo gemakkelijk met onze karren.
Bij het binnenlopen van Santiago, slagen we er in om weer eens verloren te lopen, zoals in elke grote stad.
Een sympathieke jonge dame begeleidt ons wat in de goede richting.
Even later komen we terug op de officiële route uit.
Wie loopt er net voor ons?
De team building mannen die we aan de camping waren voorbij gestoken.
Ze vinden het duidelijk grappig dat we hen vanuit een andere richting tegemoet komen.
Wijselijk besluiten we om hun groep te volgen.
We zijn er bijna.
We lopen door het historisch centrum.
Langs de zijkant van de kathedraal komen we aan op de Plaza de Obradoiro, het plein voor de kathedraal.
We zijn er.
Het eindpunt van ons avontuur.
We zijn blij om aan te komen.
Maar er valt weinig te beleven op het plein.
Een stuk van de kathedraal staat in de stelling.
We missen een terrasje om onze aankomst te kunnen vieren.
Maar de honden hebben succes op het plein.
Het begint terug te regenen.
Pierrick schuilt met de honden onder de galerij van het gemeentehuis tegenover de kathedraal.
Ik ga ondertussen op zoek naar een ingang van de kathedraal.
Zoals ik graag doe, doe ik kaarsjes branden voor al wie het nodig zou kunnen hebben en voor al wie het gevraagd heeft. Ik doe ze branden bij Maria. Voor Aita doe ik eentje branden bij zijn naamgenoot, Jezus in de tuin, in de meest aangename plek van de kathedraal, een kleine kapel voor Maria, waar het nog wat ruikt naar warme wierook.
Daarna ga ik naar het pelgrimsbureau om ons diploma (credential) te halen. De hele rit lang hebben we het eigenlijk onze "carte de fidelité" genoemd.
Ze vragen waar Pierrick is.
Ik zeg dat hij buiten met de honden wacht en dan is het precies wel in orde dat ze hem niet in levende lijve zien.
Als ik terugkom op het plein, schijnt de zon weer.
We gaan nog naar een souvenirwinkel om een tegel te kopen, met de schelp op, voor onze postbus thuis.
Daarna verlaten we het historische centrum, vol restaurants en souvenirwinkels, om ergens een auto te kunnen vinden om terug te keren.
We komen toe op een plein waar taxi's staan.
We installeren ons op het terras van een restaurant en eten snel iets.
Daarna vraag ik aan een taxichauffeur om me naar een autoverhuurbedrijf te brengen.
De weg richting luchthaven, waar de verhuurcentra zijn, is zo ingewikkeld dat ik hem vraag om op me te wachten om me daarna terug te begeleiden naar de plek waar Pierrick op me wacht.
Dankzij de taxi chauffeur kan ik voor het restaurant stoppen en kunnen we onze karren demonteren en alles inladen. We leggen de slaapzakken op de achterbank en de honden springen in de auto. Juno is in de wolken om op de achterbank te zitten. Hercule vindt het niet fijn.
Ik bel naar Luisa van Casa da Penela om te vragen of we terug bij hen mogen komen slapen.
Geen probleem.
Rond 20hr komen we toe.
Luisa geeft ons een adres van een lokale taverne in Mondoñedo waar we lekker kunnen eten.
Na een week overleven op bocadillo's en ravioli of cassoulet uit blik doet het deugd om de heerlijke lokale kost te kunnen proeven. Het eten is verrukkelijk.
Om 23 hr liggen we onder de dekens.
 |
| aangekomen |
 |
| gewoon genieten |
 |
| casa da penela, Mondoñedo |
Hip Hoera aan twee bijzondere mensen met twee dappere honden en een mooie missie. En moge de kaarsjes die gebrand hebben ter ere van de afloop van dit avontuur hun doel niet missen! Op naar het volgendde plan. xxx Lisa en co
BeantwoordenVerwijderen