Pierrick heeft thee gemaakt. Doet deugd.
De bruine dobermann is er ook nog. We maken kennis met de eigenares. De dame komt uit Barcelona.
Om 9 hr zijn we op stap.
We steken de oude brug over naar het centrum van San Vicente de la Barquera.
Spanje is ,naast heerlijke koffie, ook perfecte voetpaden. Goed voor de poten van onze honden.
Bij het buitengaan van de stad proberen we Hercule zijn nieuwe schoenen, maar dit blijkt geen succes. Ze zakken elke keer naar beneden. Gelukkig hebben we nog een oud paar, dat hij gewend is om te dragen, en dus doen we het daar maar mee.
Via de N634 gaan we naar Unquera.
Van zodra we een bar open vinden, houden we een stop voor koffie met tapas. Het zal onze hele reis ons typische voormiddagontbijt zijn.
De route gaat verder naar Colombres via een vreselijk steile helling.
Daarna moeten we terug een stuk over de N634 naar Buelna. Er is veel verkeer, want de parallel lopende autostrade is nog in aanleg over dit stuk. Pierrick heeft zijn geel fluovestje in de hand en waait naar elke auto / bus / vrachtwagen die passeert. De chauffeurs zijn ongelooflijk sympathiek want wijken al van op grote afstand uit voor ons. Zeker de buschauffeurs zijn enorm vriendelijk. Je zou denken dat ze onder elkaar al geseind hebben dat er 2 pelgrims met hond en kar op stap zijn.
In Buelna is een herberg, maar we beslissen om nog een paar kilometer verder te wandelen naar de camping aan het strand van Vidiago, langs het GR E9 kustpad. Een mooi parcours. Zogezegd ook te doen voor fietsende pelgrims, zegt de gids, dus ook voor karrende pelgrims, denken wij, maar toch niet evident.
Uiteindelijk bereiken we de camping.
Dicht.
Het stappen beu, beslissen we de tent aan het strand van Vidiago te zetten.
De geur van munt komt vrij als we de tent zetten. Fijn.
We krijgen geen haringen in de grond en dus moeten we de tent met keien vastleggen.
Er is een riviertje die uitmondt in de zee en we profiteren er van om ons te wassen. Zalig. Een fris gevoel.
Daarna eten we bonen in blik met zicht op de zee.
Om 18hr40 iedereen in de tent, met regen.
We voelen de seizoenen. Vroeg donker. Laat licht.
Als je zo reist, wordt je verplicht rekening te houden met de natuur.
 |
| Juno rust uit na een stevige dagtrip |
 |
| Onze tent aan het strand van Vidiago |
 |
| Bonen uit blik met zicht op zee |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten