's Morgens is het koud, er ligt op ijs de tent, er hangt mist.
We staan op om 7hr.
Juno wil 's morgens niet goed eten.
We starten rond 8hr30.
Via Fruiz trekken we richting Mungia.
In Fruiz houden we een stop om onze short aan te trekken. Het belooft een zonnige dag te worden. Tijdens de omkleedpauze vergeet ik Hercule's belletje op de ballustrade aan het park.
Rond 10hr30 zijn we in Mungia, waar we een stop nemen in een plaatselijke hippe bar. Terwijl ik koffie en pintxos ga bestellen, merk ik op de televisie dat we een nieuwe paus hebben.
We profiteren van de bar om mijn telefoon wat op te laden.
Want wild kamperen betekent naast geen bed, geen douche, ook geen electriciteit.
En de telefoon is leuk om met Aita in contact te blijven, aangezien we volop door zijn geboortestreek trekken. We sturen elkaar regelmatig sms-jes. Ik vind het super dat hij vorig jaar heeft leren sms-en en dan nog met een toestel waar je 3 x op het knopje moet drukken om de c te hebben. Goede oefening voor zijn fijne motoriek.
We trekken door het centrum richting Garai, Laukiz, Elisalde.
Het is een mooi parcours, heuvelachtig.
Op eeen gegeven moment raast een equipe proffesionele fietsers ons voorbij. Wij supporteren voor hen, de laatste voor ons.
Rond 13hr houden we een stop in een kleine bistro in Elisalde: de dagschotel is vissoep - gevulde paprikas - dessert. De patrona is heel vriendelijk maar heeft schrik van de honden. Dus zet ze alles op het tafeltje het dichtst bij de deur en halen wij het eten en drinken zelf naar onze tafel op het terras.
We starten terug rond 14hr met een stevige helling en met een volle maag. Twee dingen die eigenlijk niet goed samen gaan.
We naderen het noordoosten van Bilbao.
Rond 16hr komen we toe aan de universiteit waar een prachtig grasveld rond de gebouwen ligt.
We vinden dat een ideaal plekje om de tent te zetten.
De wegenwerkers die vlakbij aan het werk zijn, vinden het ook super. Bij elke passage zwaaien en claxonneren ze naar ons.
Terwijl de tent bijna staat, komen 2 bewakingsagenten van de universiteit af.
Via de bewakingscamera's hebben ze ons opgemerkt.
We mogen daar niet staan, ook niet voor 1 nacht.
Ze zeggen dat er een park is een paar kilometers verderop waar we de tent kunnen zetten.
Maar als er iets is dat we niet graag doen, is het terugkeren op onze stappen.
We plooien onze tent op en verlaten met spijt in het hart de mooie campus.
We gaan in de richting van het genoemde park, maar een beetje verder zien we een grasveld voor een ziekenhuis.
We zetten de tent op en kruipen er snel in.
Eens donker zullen we wel niet opvallen en hopelijk laten ze ons hier een nachtje staan.
Morgen hopelijk in Las Arenas en dan verder richting Santander.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten